Blog

Goededag! Een ding is duidelijk; we zijn gestart met het minst Westerse deel van onze reis; welkom in Maninjau!

Het dorpje Maninjau ligt aan het Maninjau-meer op Sumatra. Een prachtig meer, dat tot eind jaren ’90 kon rekenen op veel toeristen. Echter, de oorlog in Atjeh (Noord-Sumatra), grote bosbranden en de bom op Bali zorgden ervoor dat Maninjau nu bijna geheel verstoten is van toeristen. Om een idee te geven van wat geen toeristen meer betekent; de folder op de balie van het hotel dateert uit 1992.

Vanuit de 5e Nederlandse versnelling, moet je dus even helemaal in z’n achteruit! En als dat lukt is het hier heel mooi. Tijdens het schrijven van deze blog maken vinkjes een nestje in de palmen voor ons balkon en horen (en zien) we op de achtergrond het kabbelende water van het meer. Het meer waar eens in de zoveel tijd een enorme varaan uit komt kruipen!

En er is meer; we zijn hier om Dedi, Len en hun twee kinderen op te zoeken; het soort van adoptiegezin van Ome Rinus. En dit lokale leven betekent dat we van de ene in de andere verbazing vallen!
– Met stip op 1: Ome Rinus stapt met zijn 88 jaar met gemak achterop de motor met Dedi, om door het dorp te cruisen!
– Op 2; het eten. Iedere avond eten we bij de familie, waar Len ons de heerlijkste gerechten uit de keuken van Padang voorschotelt; Ayam Pedis, Den Den, Nasi Goreng enzovoort.
– Op 3; het leven met de Islam. Om 5 uur ‘s morgens hoor je de moskee voor het eerst, goedemorgen :).
– En op 4; het rijgedrag. Halleluja! We zijn twee dagen in Bukittinggi geweest. Een stadje dat 400 meter hoger en 44 haarspeldbochten verderop ligt. Onze chauffeur slingerde er al bellend, rokend en inhalend doorheen! Maar zette ons gelukkig weer veilig af bij het hotel :)!

De komende week gaan we de omgeving hier verder verkennen op de fiets, voordat we verder doortrekken naar Bali.

Liefs vanaf Sumatra,
ook namens ome Rinus,
Jacob & Roxanne.